पहाट धुके २

नमस्कार.या ब्लाॅग वरती हि माझी दुसरी कविता. माझ्या पहिल्या कवितेचे नाव देखील पहाट धुके हेच होतं. दोन्ही कवितां मधे काहीही फरक नाही. फक्त शब्दरचनेत बदल आहे. फरकच नाही तर मग हि कविता लिहली कशासाठी असेहि वाटु शकते. तर निसर्गाचे अनेक अवतार आहेत, कधी शांत वाटनारा निसर्ग अचानक रौद्र रूप घेतो तर कधी इतका रम्य वाटतो की आपण याच्या प्रेमात पडतो. आणि अशा रम्य क्षणांच कितीही वर्णन केले तरी कमीच आहे. पहाटेची वेळ ही अशाच क्षणाच उदाहरण. शांत वारा, बोचरी थंडी आणि धुक्याची चादर खुपच सुंदर दृश्य, त्याच कितीही कौतुक केलं तरी कमीच आहे. अलीकडे असे क्षण खुपच कमी अनुभवायला मिळतात, आणि तेच क्षण जर शब्दांमध्ये गुंफुन कविता केली तर ती वाचताना जो एक फिल येतो ना, की स्वत: तो क्षण अनुभवल्या सारखे वाटते. पुर्वी चौथीच्या अभ्यासक्रमात भा.रा.तांबेंची "सायंकाळची शोभा" या नावाची एक कविता होती,

"पिवळे तांबुस ऊन कोवळे पसरे चौफेर
ओढा नेई सोने वाटे वाहुनिया दुर"

या कवितेत सायंकाळच्या प्रसंगाच खुपच सुंदर वर्णन आहे. तशीच दामोदर अच्युत कारे यांची "झुळुक" ही कविता. या कविता आजही लक्षात राहतात. त्या वाचताना एक वेगळीच मजा येते. या कवितांपुढे माझी ही कविता म्हणजे काहीच नाही. तरीही ते क्षण टिपण्याचा हा एक प्रयत्न. हि कविता या पुर्वी मिसळपाव.काॅम इथे प्रकाशित झाली आहे.
धन्यवाद.

________________________________________________________

पहाट धुके २

धुंद सकाळी काढत वाट

चालत होतो धुक्यात

गर्द धुके हे जणु उतरले 

आकाशीचे नभ वनात

शुभ्र धुक्याचे जाळे पसरले

मोहुनी गेली पहाट

पाहण्या हा सोहळा धुक्याचा 

पाखरांची गर्दी दाट

किलबील किलबील गाऊ लागली

पाखरे मिळुनी सुरात

वनराईच्या देखाव्याने

भुलुनी गेलो सुखात

दवबिंदुच्या अोलाव्याने

भिजुनी गेली पहाट

किती नयनरम्य हा 

दिसे निसर्गाचा थाट

दाट धुक्यातुन शोधीत आली

सुर्यकिरण हीे आपुली वाट

आनंदाची सकाळ घेऊन 

आली धुक्याची पहाट.

      -मुक्त कलंदर© (प्रदिप काळे).

___________________________________________

All Rights reserved.©
muktkalandar.blogspot.com वरील सर्व हक्क राखिव आहेत.©

पहाट धुके

या अनुदीनी(Blog) वरती ही पहिलीच कविता आहे. यामध्ये वेगवेगळे रंग उधळणार्या निसर्गाच्या एका रुपाचे वर्णन आहे. अशी रम्य पहाट पुर्वी खुपवेळा अनुभवली, आणि अशाच एका पहाटे सुचलेली ही कविता.
       सुर्योदयाची वेळ होत आली आहे अंधुकसा प्रकाश आहे आणि सगळीकडे धुक्याची चादर पसरली आहे, खरच किती विलोभनीय दृश्य असतं ते.असे वाटते की तो क्षण तिथेच थांबावा. थोडे अतिशयोक्ती वाटत असेल पण मला नेहमी असे वाटत आले आहे की, निसर्ग वर्णना मध्ये कधी अतिशयोक्ती होत नाही कारण त्याची किमयाच अशी असते की बोलण्यासाठी शब्दच सुचत नाहीत तर मग अतिशयोक्ती कुठुन करणार.
     तर असो, वरती सांगितले तसे किमयागार असलेल्या निसर्गातील एका दृश्याचे हे वर्णन आहे. हि कविता या पुर्वी मिसळपाव.काॅम या संकेतस्थळा वरती प्रकाशित झाली आहे.

          पहाट धुके

हिवाळ्यातील रम्य पहाट

धुक्यात हरवली वाट.

धुकेच जणु हे मेघ उतरले

पाहण्या सौंदर्याचा थाट.

सजली धरा ही सौंदर्याने

भुलले त्यासी धुके जणु हे

सापडेना धुक्याचा काठ

धुक्यात हरवली वाट.

हिरवळीस हे भुलले धुके

परतुनी जाण्या विसरले ते

सापडेना त्याला घाट

धुक्यात हरवली वाट.

सुर्यकिरण हे येता तेथे

भानावरती आले धुके

चालले सोडुन सौंदर्याशी गाठ

धुक्यात हरवली वाट.

   -प्रदिप काळे.

__________________________________________________________

All Rights reserved.©
muktkalandar.blogspot.com वरील सर्व हक्क राखिव आहेत.©
या ब्लॉगवरील कोणतेही लेखन अथवा लेखनाचा भाग इतरत्र प्रकाशित करण्यापुर्वी लेखकाची परवानगी आवश्यक आहे.