एकांत-संध्येच्या छटा

मावळतीकडे झुकलेला दिनकर
त्याची लाली स्वत:मधे मिसळणारा अथांग जलधी,
एका पाठोपाठ एका लयीत धावणार्या त्याच्या लाटा,
त्यांच्याशी पाठशीवण खेळणारा किनारा,
त्या किनार्यावर बसलेला मी,
आणि माझ्यासोबत फक्त तु...

हे एकांता,
कदाचीत आपली सर्वांचीच काहीतरी जुनी वीण असावी,
नाहीतरी उगाच का? या अशा संध्येला
मला तुझी ओढ, तुला किनार्याची,
किनार्याला लाटांची, आणि लाटानांही या संध्येची...

(एकांत-संध्येच्या छटा©)

"मुक्त कलंदर©."(प्रदिप काळे)

________________________________________________________

©"All Rights reserved"

muktkalandar.blogspot.com वरील सर्व हक्क राखिव आहेत.©
या ब्लॉगवरील कोणतेही लेखन अथवा लेखनाचा भाग इतरत्र प्रकाशित करण्यापुर्वी लेखकाची परवानगी आवश्यक आहे.